کلیپ جدید گروه نسیم قدر با عنوان تلنگر
یکی از برنامههای متنوع و جذابی که چند سالی است در محافل قرآنی کشور ما
مطرح شده و آرام آرام جایگاه خویش را در کنار دیگر برنامههای مذهبیهنری از
قبیل: قرائت قرآن، مداحی و ... پیدا کرده است، اجرای تواشیح
است که معمولاً به صورت دسته جمعی و توسط عدهای از قاریان اجرا میگردد.
به طور کلی در عرف عمومی به اشعار عربی که در موضوعاتی از قبیل: مدح رسول
خداصلّی اللّه علیه و آله، اهل بیت ایشان علیهمالسلام و یا دیگر مسایل
مذهبی با لحنی زیبا و به صورت جمعی اجرا میگردد تواشیح یا موشّحات دینیه
گفته میشود. تواشیح در لغت، یعنی زینت و آرایش. نقل شده است که: جنگجویان
عرب در زمانهای قدیم، زره و غلافهای شمشیرهایشان را که آراسته یا مرصع به
نگینهای رنگارنگ بود، مُوَشَّح (آرایش شده) مینامیدند و بعضی گفتهاند:
به همین دلیل به نوعی شعر که از نظر وزن، مضمون و محتوا، شادتر و جذابتر
از اشعار دیگر است، مُوَشَّح گفته میشود.
مُوَشَّحات جمع کلمه موشّح است موشّح مترادف با توشیح و موشّحات
مترادف با تواشیح به کار برده میشود. از جمله اصطلاحات دیگری که امروزه در
ایران مترادف با تواشیح به کار میرود، مدیحه سرایی عربی است.
به خواننده و اجرا کننده تواشیح یا موشحات دینی، وشّاح میگویند که
البته در بعضی موارد، واژه مُوَشَّح را نیز به جهت این که اسم فاعل تواشیح
است به جای وشاح به کار میبرند.
برای آشنایی علاقمندان با استاتید بزرگ رشته تواشیح در جهان اسلام و به خصوص کشورهای مصر و سوریه، اسامی تعداد از آنها در زیر میآید:
1 . علی محمودی 2.طه الفشنی 3 . عبد السمیع البیومی 4 . محمّد الفیومی 5 . محمّد نقشبندی 6.نصر الدّین طوبار 7 . محمد احمد بسیونی 8 . محمد عربی القبانی 9 . توفیق المنجد 10 . حمزه الشکور 11 . منیر عقله 12.سلیم عبد العقاد 13 . محمد عارف العسلی 14 . عماد رامی 15 . البساتینی 16 . عبد العزیز زکی 17.محمد عمران 18. طلعت عبد الحمید 19 . ممدوح عبد الجلیل 20 . سلیمان داود 21 . عبد القادر المرعشلی 22 . زهیر المنینی 23. مسلم البیطار 24 . نور الدّین خورشید 25 . وهبه الزهیلی 26 . محمّد خالد مجبر 27 . رشاد موسی مشعل 28 . صلاح محمد شمس الدین 29 . محمد العزاوی 30 . حسن عبد العال قاسم 31 . عثمان النبراوی
برای دیدن مطالب مرتبط و دیگر مقالات ما روی لینک زیر کلیک کنید
مقالات و مطالب و دانستنی های وب سایت نسیم قدر
تواشیح چیست ؟ موشحات چیست ؟ چه تفاوتی با اناشید ، مدائح، ابتهال، مناجاه، دعا، قوالی،مولودخوانی و مداحی دارد؟
تواشیح هنری است دینی که از ترکیب دو هنر شعر و موسیقی تشکیل شده است.
بنابراین دو تعریف مجزا دارد : 1ـ تواشیح از حیث نغمات و موسیقی 2ـ تواشیح از حیث شعر و ادب
قبل از توضیح و تعریف موارد فوق ابتدا با ریشه واژه
تواشیح و موشحات از نظر لغوی و وجه تسمیه آنها آشنا می شویم ، تواشیح جمع
کلمه توشیح است یا وشاح و موشحات جمع کلمه (مُوَشح) که از ریشه (وشح) به
معنای آراستن است و به دو بندی که با نگینهائی از لؤلؤ و جواهرات قیمتی
مرصع شده باشد و زنان به جهت زیبایی بر گردن می بندند اطلاق می شود و نیز
به نوعی شعر از حیث وزن و عروض هم گفته می شود . تواشیح کلمه ای است عربی و هیچ ریشه ای در زبانهای دیگر ندارد.
امّا از حیث کاربردی و اصطلاح عام : تواشیح آواز دینی است
که موضوعات آن یا دعائی است و یا در مدح حضرت رسول (ص) و ائمه اطهار
(علیهم السلام) ، زبان آن عربی است و اغلب بدون همراهی ساز است ، دارای
تکخوان است و گروهی که با آن همراهی کنند که به (بطانه) معروفند، مملو از
هنرهای زیبای تنغیمی است و عموماً ریتمیک است.
و اما موشح و موشحات : اصولاً به یک مکتب موسیقی مستقل در
موسیقی عرب اطلاق می شود که در اندلس نشأت گرفته بود و اعم از تواشیح است
چرا که شامل اشعار غیر دینی هم می شود ، پس هرگاه بگوئیم موشحات ممکن است
تواشیح باشد و ممکن است نباشد اما با همان قالب لحنی و شعری
لطفا برای دستیابی به مطالب بیشتر دراین خصوص بر روی لینک زیر کلیک نمایید
بسیاری از جوانان، نوجوانان، کودکان و حتی سالخوردگان این مرز و بوم ممکن است در دوران تحصیلات خود از ابتدایی تا متوسطه و در مسجد و تکیه و غیره در یک جمع کوچک یا بزرگ حداقل یکی دو سرود اجرا کردهاند. بسیاری دیگر از مردم، اگر در گروه سرود نبودهاند، بهحتم و یقین اجراهای سرود بسیاری را دیدهاند. گروه سرود آباده در سالهای 7ـ1366 اجراهای تأثیرگذار و تاریخی از خود ارائه کردند. خاطرة آن سرودها هنوز در ذهن بسیاری از مردم زنده است.
وزارت آموزش و پرورش طی سالیان متمادی جشنوارههای پُربار و موفق بسیار زیادی در عرصة سرود برگزار کرد و از دل آن گروهها نوازندگان و آهنگسازان و مربیان بسیاری به جامعه تحویل داد که تعدادی از آنها هنوز در همین عرصه فعالیت میکنند.
لطفا برای دستیابی به مطالب بیشتر دراین خصوص بر روی لینک زیر کلیک نمایید
آکاپلا" نوعی موسیقی است که بدون همراهی ساز و ارکستر و تنها با صدای خواننده اجرا میشود. این شیوه در ابتدا عمدتاً موسیقی کلیسایی و مذهبی را شامل میشده اما درطول تاریخ تفاوت کرده و تنها از اشعار مذهبی در آن استفاده نمی شود. علاوه بر این از نظر اجرایی نیز نوآوریهایی در آن پدید آمده است.
در شاخهای از سبک آکاپلا صدای انسان جایگزین صدای ساز میشود، هر خواننده نقش یک ساز را در ارکستر به عهده میگیرد و فرکانس صحیح صدا را با جلوههای مربوط و شبیه به آن ساز در میآمیزد. از ترکیب این آواها و جلوهها یک قطعه ارکسترال بدون بکارگیری ساز اجرا میشودکه آن را آکاپلا می نامند.